Of je verantwoordelijk bent voor je eigen denkbeelden, wat je voor waarheid aanvaardt, is een grijze zone.

Andere (sub)culturen zijn gebaseerd op andere denkbeelden. Als je opgroeit met die denkbeelden is je denken deels voorgevormd. Op welke basis je jezelf al dan niet verder ontwikkeld kan je deels zelf bepalen. Je moet dan weel de moeite doen om buiten je confirmatie bubbel te komen.

Door je horizonten te verbreden, je kennis te verdiepen en verruimen en inzicht te verwerven geef je jezelf niet enkel een grotere keuze uit de denkbeelden van anderen maar kan je ook beter je eigen denkbeelden beoordelen waardoor je verantwoordelijkheid voor je denkbeelden toeneemt. Hoe meer je weet, hoe verantwoordelijke je bent.

Je vecht op welke manier dan ook voor de dingen, de personen, de waarden en normen die je zelf belangrijk vind. (of omdat je gemobiliseerd wordt).
Wat voor de ene het waard is om voor te vechten is dat niet noodzakelijk ook zo voor een ander. De andere kan zelf de tegenovergestelde stelling innemen zoals in het klimaat of migratie debat.
Wanneer is je gevecht een “gerechtvaardigde strijd” en hoever mag je gaan? Als je wil dat Noord- en Zuid-Ierland  verenigd worden kan je voor Sinn Féin stemmen, ja kan mee gaan betogen, of je kan lid worden van de IRA. Wat voor de een gerechtvaardigde strijd is kan voor de ander terrorisme zijn.
Vechten voor je land is in België ingewikkeld, vecht je voor de Vlaamse gemeenschap, het Vlaams gewest of de federale overheid?

Of je vecht of niet is meestal een keuze. Heel kort door de bocht is de stoïcijnse houding “Als je iets kan doen dan doe je het anders aanvaard je”. Met andere woorden, kies je strijd. Vecht voor, of beter gezegd tegen, wat je niet wil aanvaarden. Kiezen voor vechten houd ook in dat je het risico dat aan die optie verbonden is moet aanvaarden. 

Je respons, de mate waarin je wil vechten, is rechtevenredig met de aanleiding en de impact van dat wat je wil aanvechten op je leven. De klimaat crisis zou je kunnen zien als een zwaarwichtige aanleiding maar het heeft, volgens sommige, voorlopig nog weinig impact op je leven in Vlaanderen. Een onrechtvaardigheid die als consument ervaart is een kleine aanleiding maar, als je die onrechtvaardigheid niet kan aanvaarden, kan het een grote impact hebben op je leven. Deze relatie zou je kunnen uitdrukken met de formule Respons = Aanleiding x Impact. De afweging tussen de respons uitvoeren of toch de aanleiding aanvaarden is voor iedereen anders. Hoe hoger je de respons ervaart hoe waarschijnlijker je in actie komt.

Puur rationeel kan je stellen dat een label een zeer beknopte aanduidding is voor een uitgebreid begrip. Het beschrijft in geen geval de volledige persoon. Voor wie een label krijgt kan het, afhankelijk van de persoon en de omstandigheden, duidelijkheid geven.

De omgeving van de persoon die een label krijgt kijkt soms onterecht niet verder dan de stereotype invulling. Mede hierdoor kan het krijgen of hebben van een label voor sommige een emotionele conotatie hebben die verder gaat dan enkel  de definitie van het woord.

Je verzetten tegen het krijgen van een label is een emotionele reactie, je kan je verzetten tegen het label maar als je in het ASS spectrum valt gaat dat verzet je er niet uit houden. In mijn opinie gaat ontkenning iemand niet verder helpen, duidelijkheid en inzicht daarentegen kan een beginpunt zijn op de weg naar een gemakkelijker leven.

Om een officiële diagnose te krijgen moet er “lijdensdruk” zijn. Voor zover ik weet is lijdensdruk niet meetbaar het is net als de diagnose criteria een min of meer subjectieve inschatting van de profesional die de diagnose stelt. Een officiële diagnose geeft bepaalde rechten in het sociale systeem en heeft misschien iets meer gewicht dan een zelfdiagnose. Maar een zelfdiagnose kan, als je verder geen beroep wil of moet doen op sociale voorzieningen, even goed werken.

Ik hoor wel eens “Iedereen heeft tegenwoordig een label”. Dat  klopt er zijn veel mensen met het label “NT spectrum” en dat is, net als bij andere labels, niet hun fout. Je bent nooit een label je bent een persoon met veel facetten. Die facetten kan je deels benoemen door wat we een label noemen. ASS kan een facet zijn, maar “sociaal”, “motorrijder”, “ouder van”, “behulpzaam” zijn net zoals “grof”, “onbeleefd”, “eigenwijs”, … labels die wel eens te pas en te onpas uitgedeeld worden.

Of er, al dan niet terecht, een emotionele inhoud aan het label ASS hangt en welke is een persoonlijke invulling. Echter, bij die invulling laten veel mensen die je dagdagelijks tegen komt zich niet hinderen door enige kennis van ASS.

* In deze tekst staat het krijgen van een “label” voornamelijk voor het krijgen van een ASS diagnose.

Vragen over ASS? Kijk eens op: https://caleidoscoop.cloudaccess.host/

Je bent het product van je persoonlijke geschiedenis, als je ergens anders geboren zou zijn kreeg je een andere opleiding, heb je andere ervaringen, leef je in een andere cultuur dan ben je iemand anders. Iemand begrijpen zonder zijn persoonlijke voorgeschiedenis te kennen is moeilijk. Iemand van iets overtuigen zonder zijn persoonlijke geschiedenis eerst aan te vullen met relevante dingen is erg onwaarschijnlijk. Maakt dit dat de mens niets meer is dan een op zijn of haar persoonlijke geschiedenis gebaseerd, op interne en externe stimuli reagerend organisme?