Mijn indruk is dat de westerse maatschappij momenteel streeft naar een maximalisatie van de individuele vrijheid, de Chinese maatschappij lijkt, in een poging om de efficiëntie te maximaliseren, de minimalisatie van de individuele vrijheid na te streven. Tijdens de pandemie bleek dat de westerse maximalisatie een tijdelijke overshoot vertoonde toen het nodig werd om de ziekenhuizen te beschermen tegen een meltdown. Het tijdelijk inperken van verworven vrijheden heeft protest getriggerd.
Sommige vrijheden sluiten mekaar uit. Je hebt de vrijheid om alcohol te drinken. Je hebt de vrijheid om deel te nemen aan het verkeer. Maar, omwille van de verkeersveiligheid, heb je deze vrijheden niet op hetzelfde ogenblik ze sluiten mekaar uit. Zo heb je ook de vrijheid om de horeca te bezoeken en de vrijheid om je niet te laten vaccineren. Echter deze vrijheden sluiten mekaar uit omdat je niet de vrijheid hebt om het risico op overbelasting in de ziekenhuizen te vergroten.
Het optimum aan individuele vrijheid binnen een maatschappij wordt door iedereen op een andere plaats gelegd. Daardoor zal er steeds een spanningsveld blijven tussen de individuele vrijheid en het belang van de maatschappij. In crisis omstandigheden wordt dit spanningsveld geaccentueerd.
Door allerhande groepen die zich miskend voelen wordt het geheel nog verder vertroebeld. Minderheden die al langer bestaan in de maatschappij hebben hun plaats grotendeels gevonden, ze hebben zich verenigd, kennen hun kanalen en worden erkend. Nieuwe minderheden zoals mensen die in samenzweringen geloven, die geen geloof hechten aan wetenschap, gilet jaunes, klimaat ontkenners en, in mindere mate, klimaat activisten zoeken deels tevergeefs naar erkenning. Dit lokt protest uit. Dit protest lokt op zijn beurt dan weer anarchisten en amokmakers aan die de kans schoon zien om zich uit te leven. Waardoor de originele boodschap ondergesneeuwd wordt in de media ten voordele van spectaculaire beelden.
Zolang de media door commerciële druk de kijk en leescijfers moet maximaliseren zal de nadruk op sensatie liggen op dat wat verkoopt. De sociale media doen versterken de polarisatie in de samenleving nog verder doordat hun artificiële intelligente systemen, ook weer om commerciële redenen, in hun streven naar een maximale tijd online mensen steeds verder isoleren in een zelf versterkende mediabubbel.
Uiteindelijk zal de westerse democratie evolueren naar iets wat beter werkt in de huidige tijden. Maar door de traagheid van maatschappelijk evolutie gaat dat nog even duren en loopt het proces steeds jaren tot decennia achter op de actualiteit. De momenten waarop de actualiteit de politiek rechtstreeks aanstuurt zijn ook meestal de momenten waarop, in een poging om hun carrière langer te laten duren dan tot aan de volgende verkiezing, ondoordacht over gereageerd wordt door de politiek. Laat ons hopen dat efficiëntie het in dit proces niet haalt op vrijheid en democratie.
1: What’s in a name
Een naam van een ding is een label dat het gemakkelijk maakt om er naar te refereren. Het is handig als de naam iets zegt over het ding waarnaar het refereert maar dat hoeft niet. Sommige namen dragen voor sommige mensen betekenis onafhankelijk van het ding waarvoor ze een label zijn.
Bijvoorbeeld in de DSM 4 wordt een type autisme omschreven als Syndroom van Asperger.
Voor mij is “Syndroom van Asperger” een handig label om een min of meer omschreven deel van het autisme spectrum te omschrijven. Andere maken de link met Hans Asperger en zijn onfrisse geschiedenis. Hierdoor hebben ze bezwaar tegen de aanduiding “Syndroom van Asperger”. Nochtans hebben beide Rationeel enkel door een stuikje gedeelde geschiedenis met elkaar te maken. De aanduiding “Syndroom van Asperger” gebruiken om te refereren naar een omschreven stukje ASS betekend niet dat je het eens bent met Hans A. Het betekend enkel dat je het hebt over iemand met autisme met bepaalde kenmerken. Emotionele connecties leggen tussen Hans A en “Syndroom van Asperger” maakt communicatie ingewikkelder zonder, naar mijn inziens, een toegevoegde waarde anders dan “woke” zijn. Begrip, respect verdraagzaamheid zijn het waard om nagestreefd te worden en te waardevol om belast te worden door extra rugzakken.
Ik begrijp dat het veel gevraagd is maar, als het niet over emotionele onderwerpen gaat, kunnen we dan de emotionele rugzak van woorden negeren? Hoe minder dimensies er spelen tijdens een conversatie hoe duidelijker de boodschap overgedragen kan worden. Een waarschuwing als de soms zware emotionele rugzak terug zijn invloed laat voelen zou zeker welkom zijn.
“Syndroom van Asperger” is een pak korter als omschrijvende aanduiding dan : “Mensen met de stoornis van Asperger kunnen een hoge intelligentie hebben en beter dan gemiddelde verbale vaardigheden, meestal met betrekking tot één onderwerp. Deze onderwerpen of speciale interesses kunnen variëren van het kennen van elke dinosaurus die ooit op aarde heeft rondgelopen over de levensduur van een hommel in Australië tot cosmologie.
De stoornis van Asperger wordt beschouwd als een goed functionerende vorm van autisme. Hoewel de verbale vaardigheden van een persoon in tact zijn, hebben ze over het algemeen veel van dezelfde problemen als anderen met autisme met betrekking tot: problemen met emotionele regulatie, sensorische gevoeligheden, sociale communicatie en uitdagingen met organisatorische vaardigheden. Naast problemen met emotionele, sociale en gedragssymptomen zijn er ook dingen die als heilzaam of nuttig kunnen worden beschouwd. Volwassenen met Asperger hebben bijvoorbeeld vaak een opmerkelijk vermogen om zich te concentreren op een kwestie of probleem gedurende lange perioden. Ook aandacht voor details kan nuttig zijn bij het helpen oplossen van problemen.”
2: 6 woorden
Uithouding, volharding, discipline, presteren topsportcarrière autismecarrière
3: farmacologische hulp
Net zag ik een jonge moeder met kind buiten komen bij de apotheker met een doosje dat herkende als antidepressiva. Na wat surfen vond ik dat een kleine 10% van de Vlamingen antidepressiva gebruikt. Als je alle psychoactieve medicatie samen neemt is het deel van de Vlamingen die farmacologische hulp nodig hebben om in de huidige maatschappij te functioneren beduidend hoger. Af en toe is er een campagne om dat gebruikt terug te dringen maar in mijn opinie is dat dweilen met de kraan open. Zou het niet veel effectiever en gezonder zijn om onze samenleving wat vriendelijker, minder competitief, verdraagzamer, opener kortom menselijker te maken?
Toegegeven, dat kan niet met pilletje dat vergt volgehouden inspiratie, inspanning, visie en nog wat van die dure woorden van ons allemaal. Maar daar hebben we geen tijd voor, we moeten werken, vergaderen, sporten, onze Facebook pagina updaten, etc. Nee, vandaag is er geen tijd. Misschien morgen, na de inkopen. Net na ik naar de apotheker geweest ben voor de slaapmiddelen, de Ritaline, de antidepressiva, ... Ja dan heb mogelijk 5 minuten tijd. Als ik tenminste niet te laat ben voor de fitness, de muziek school, de jeugdbeweging. En ik moet die foto's van dat etentje ook nog posten om mijn sociale media présence wat kleur te geven. Waar moest ik meer tijd en aandacht aan besteden zei u?
Als ik dit schrijf nadert de Aarde voor de 2022 keer sinds de (derde) verjaardag van Christus het min of meer arbitrair punt in haar baan om de Zon waar we van zeggen dat op dat punt een nieuwe omloop start. Ik wil dan ook deze gelegenheid aangrijpen om u voor de volgende omloop toe te wensen dat u uw wensen mag verwezenlijken, uw hoop mag zien uitkomen en dat de schikgodinnen het beste met u voor hebben. Alhoewel, ik vrees dat u, ondanks alle goede wensen, er toch het best alles aan doet om uw eigen leven en dat van uw naaste zelf tot het beste leven te maken dat in de omstandigheden mogelijk is. Tot slot wil ik u ook daarbij graag erg veel succes mee wensen.
Onlangs was ik iets aan het opzoeken in mijn Polytechnisch zakboekje. Daarbij viel het mij op dat het qua dikte en aantal bladzijde wel erg op een bijbel lijkt. Die gelijkenis deed me nadenken over verschillende soorten waarheid. Volgens sommige staat de Bijbel en andere soortgelijke boeken vol waarheid. Het Polytechnisch zakboekje staat ook vol waarheid maar toch zijn de 2 waarheden niet aan mekaar gelijk. Je kan kiezen zonder veel gevolgen of risico (in het dagelijkse leven) of je de waarheden zoals die in de Bijbel geloofd of niet. Kiezen om de waarheden uit het Polytechnisch zakboekje niet te geloven kan je duur te staan komen zoals bijvoorbeeld een dam of een loopbrug die het begeeft maar ook fouten met kleine klusjes kunnen grote gevolgen hebben. De technisch/wetenschappelijke waarheden zijn minder vergevingsgezind dan de Bijbelse waarheden.
Mensen die in het hele Covid-Sars 2 virus gerelateerde domein kiezen om de waarheden, theorieën en bevindingen van de experten niet te geloven houden, volgens mij, weinig rekening met de mogelijkheid dat de waarheden waarvan ze kiezen om ze niet te geloven hen wel eens kunnen bijten.
Je zou denken dat beseffen met welk soort waarheid je te maken hebt als je voor de keuze staat om te geloven of niet een Darwinistisch voordeel is maar ik vrees dat, voordat die selectie variabele invloed heeft, we nog wat langer in een technologische wereld moeten leven.
Filocafe Mol oktober 2019:
Puur rationeel , in de letterlijke betekenis van het woord, ben je steeds jezelf. Wie zou je anders zijn?
Zolang je binnen je zelfbepaalde grenzen van je gefaceteerde, cultureel bepaald, evoluerend zelfbeeld blijft ben je emotioneel jezelf. Als je een rol speelt die buiten je zelfbeeld ligt kan dat voor een tijdje maar dat kost je. Een kost die je na verloop van tijd met interest betaald.
Filocafe Lommel dec 2021
Je “Zelf” is geen constante maar evolueert doorheen je leven.
Wanneer ben je niet jezelf? Als je je eigenheid verliest, als je je anders voordoet om sociale bevestiging te zoeken, als je je conformeert. Of als je persoon grondig veranderd bv na een NAH, een ongeval, PTSS, hersenbloeding, dementie, …
In een andere context toon je een ander facet van je persoon. Die facetten staan niet allemaal even dicht bij je kernpersoonlijkheid. De facetten die het dichtst bij je kern liggen zijn het comfortabelste en zien we meer als “ons zelf zijn”. Als je je niet zo kan gedragen dat je je comfortabel voelt binnen een sociale context waar je door sociale verplichtingen inzit maar je je conformeert aan de norm ervaar je dat als niet meer jezelf zijn. In sommige omstandigheden verstoppen we onze kern door ons al dan niet bewust zo voor te doen dat we er voordeel uit halen (sociaal, financieel, …)
Er zijn meerdere manieren om jezelf te zijn, jezelf te vinden. Iedereen heeft zijn eigen startpunt, zijn eigen doel, zijn eigen weg. De grenzen waarbinnen je jezelf herkent bewaken tijdens de reis naar je doel is van belang om ongeschonden dat doel te bereiken.
Wat betekend jezelf zijn in het kader van de warmste week?
In veel sociale en vooral werk situaties wordt ook van NT’s verwacht dat ze zich aanpassen. Er wordt verwacht dat ze zich conform de norm gedragen. Dat gedrag kan deels niet samenvallen met de facetten van hun persoonlijkheid. Ze moeten zich op een meestal beperkt aantal facetten iets verder van hun kern afbewegen. Voor auti’s en andere atypische mensen geld het zelfde maar is de afstand van hun kern tot de norm niet enkel veel groter er zijn mogelijk ook meer facetten aan hun persoonlijkheid die niet stroken met de verwachting. Hierdoor is de energie die nodig is om al dan niet bewust de norm te gaan volgen veel groter voor een atypische mens dan voor een typische mens. Als de warmste week er in slaagt om de sociale norm wat op te rekken zodat die afstand wat kleiner wordt zou dat veel mensen niet enkel veel energie besparen maar hen ook meer aanvaard laten voelen. In mijn ogen een belangrijker resultaat dan de opgehaalde Euro’s.
Page 12 of 15