Enkele belangrijke vaststellingen, welvaart is niet gelijk aan welzijn en mentaal welzijn is niet los te koppelen van lichamelijk welbevinden, de twee zijn verbonden.

Je zou kunnen beweren dat mentaal welzijn je “zijn” kunnen omarmen is in de omstandigheden waarin je jezelf vind zonder je wensen te verloochenen of te verheerlijken. Je “zijn” omarmen is niet gelijk aan accepteren, accepteren betekend dat je de situatie “normaal” gaat vinden. Als je fundamenteel incompatibel bent met de situatie blijft er een mogelijk kloof die onacceptabel blijft. Je kan je “zijn” omarmen maar blijven strijden voor een betere plaats in de maatschappij. Tot op zekere hoogte is elke beperking een maatschappelijke beperking. Doordat je anders bent ondervind je hindernissen, beperkingen bij de interactie met een maatschappij die zich richt op de valide, neuro typische Vlaming.