Deze vraag roept al snel enkele tegenvragen op zoals: Kan elke vraag beantwoord worden? Is “dat weet niemand” een goed antwoord? Is niet antwoorden eigenlijk al geen antwoord? Een retorische vraag behoefd geen antwoord toch?

Sommige vragen hebben geen eenduidig antwoord, tijdens een filocafé kan een vraag prikkelender zijn dan een antwoord.

Algemeen zou je kunnen zeggen dat een feitelijke vraag een eenduidig, feitelijk onderbouwd, beantwoord kan worden, vragen die naar een overtuiging peilen hebben enkel voor degene die antwoord een eenduidig antwoord.

Wat als een eenduidig feitelijk onderbouwd antwoord beschouwd kan worden is niet voor iedereen gelijk. Sommige beperken zich tot hun eigen parate kennis zonder zich te storen aan de grenzen van die kennis. Sommige andere kijken verder en gaan antwoorden waarvan de onderbouwing stoelt op wetenschappelijk aanvaarde argumenten en objectief aantoonbare feiten aanvaarden. Weer andere aanvaarden de onderbouwing als het correct aanvoelt. Iedereen mag, mijn inziens, in deze zijn eigen waarheid aanhangen zolang het niet schadelijk is voor anderen. Fake news, alternatieve feiten vind ik onaanvaardbaar, de wereld is al complex genoeg zonder die extra ruis.

Op de achterflap van het boek Auticorectie door Bas L.G.. Verdin
Auticorrectie. Een essay voor en door autisme over misinterpretatie, mentaliteit en maatschappij
ISBN 978 94 6371 095 4

Geloof is, mijn inziens, iets als waarheid omarmen ondanks alle twijfel en scepticisme. Een overtuiging, een idee, een denkbeeld dat, als je er in gelooft, deel uitmaakt van je basis, van de manier waarop je de wereld ziet en ervaart. Als geloof een bron van hoop, troost en samenhorigheid is heeft het, of het onderwerp van dat geloof nu wel of niet objectief aantoonbaar is, een invloed in de fysieke wereld. Een aantoonbaar effect op de gelovige mens en daarmee op de maatschappij.

Religie is geen synoniem van geloof, religie is de organisatie van geloof. De meeste mij bekende religies draaien dan ook niet enkel om geloof en de reden van het bestaan maar ook om groepsgevoel, moraal en ethiek. Als die laatste als dogma’s beschouwd worden is er al snel het verlangen om de maatschappij zich te laten confirmeren aan de religie. Het lijkt mij verdraagzamer, humaner, als daarentegen de religie zijn plaats zoekt en krijgt in de maatschappij.

Een deel van de geloofwaardigheid en het bestaansrecht van religies zit in rituelen. De nood aan rituelen is bekend in de antropologie, het zoogdier mens lijkt nood te hebben aan rituelen. Religies spelen hier op in. Ze brengen als het ware structuur in het leven.

Bijgeloof is enerzijds het geloof dat niet aansluit bij je eigen geloof of overtuiging. Anderzijds noemen we wat we zelf geloven tegen beter weten in (amuletten , geluksbrengers, …) bijgeloof. Of alle geloof bijgeloof is hangt af je definitie. Als je bij je zoektocht nood hebt op een frisse alternatieve religie kijk dan eens naar de “Kerk van het Vliegend Spaghettimonster” op Wikipedia, op de (officiële) website of bij de Nederlandse afdeling.

Verbondenheid is een gevoel dat je zelf ervaart als je een niet op ratio gestoelde connectie hebt met iets of iemand op een emotioneel relevante manier. Verbondenheid ervaren geeft mogelijk energie, troost, aanvaarding, inspiratie, … De grens aan verbondenheid valt samen met de grens van je eigen leefwereld en is daardoor rekbaar.