Voor een voorspellend brein is alles wat niet voorspelbaar is chaos.

Thermodynamisch is chaos de dan weer gewoon hoge entropie.

Om een onderscheid te maken tussen wat ik wetenschappelijk bekeken onder chaos versta en wat er in het dagelijks leven met chaos ervaren wordt zou ik willen spreken over verschillende vormen van chaos. Objectieve chaos bestaat buiten de waarnemer, het is een emergente eigenschap van het universum. Op zijn minst is het deel geworteld in de kwantum mechanica. De chaos theorie heeft er dan weer weinig of niets me te maken, dat is een wiskundige manier om systemen te beschrijven die door een minieme verandering van de begin toestand een totaal andere uitkomst krijgen. Het is een wetenschappelijk stukje gereedschap in bv de meteorologie.

Subjectieve chaos, emotionele chaos, de beleving van chaos is deels een persoonlijke eigenschap en deels een gebrek aan kennis en of inzicht over het als chaos ervaren gebeuren. Subjectieve chaos bestaat enkel in de waarneming van de waarnemer. Iemand kan mijn bureel ervaren als chaotisch maar daar hoef ik het niet mee eens te zijn.

Een laatste vorm van chaos zou ik geïnduceerde chaos willen noemen de chaos die door de mens veroorzaakt wordt zoals oorlog, klimaat opwarming, een beurs crash, Covid, … Er wordt een proces in gang zet waarvan de uitkomst en of ontwikkeling onvoorspelbaar is.

Als we het dagdagelijks over chaos hebben denk ik dat we het over gepercipieerde chaos hebben, wat we merken van het samenspel van alle andere vormen. Wat je ervaart als (gepercipieerde) chaos is erg moeilijk of niet tot 0 te herleiden. Maar dat streven naar 0 is misschien ook niet nodig. Het is voldoende als je de chaos in je leven tot een leefbaar minimum kunt herleiden en je de resteren de chaos tenminste kan aanvaarden en misschien zelfs omarmen.