Deze vraag kan je naast filosofisch ook biologisch, psychologisch en via nog een aantal andere “ischen” benaderen.

De eerste reacties uit de groep: een emotie, een gevoel, een groeiproces, een evolutionaire selectie parameter, een intellectuele aantrekking, een reactie op feromonen op genetische comptabiliteit ...

De meerdere vormen van liefde vinden waarschijnlijk hun oorsprong in het oeroude evolutionaire voordeel dat maakt dat het vormen van een band, een connectie, de voortplanting succesvoller maakt. Dit oerinstinct dat we delen met veel zoogdieren is, in mijn ogen de facilitator van alle soorten liefde. Liefde, passionele liefde, liefde voor je kinderen je ouders en liefde voor filosofie zijn vermoedelijk allemaal uitdrukkingsvormen van het gevoel dat we liefde noemen. Om je als mens succesvol voort te planten heb je al deze vormen nodig. Je doorloopt ze in verschillende fasen van partners die kennis maken, een relatie aangaan eventueel misschien verder naar (volwassen) kinderen en kleinkinderen. Evolutionaire biologie is meestal geen precisie instrument. Hierdoor kan je ook liefde voelen voor andere dingen, zoals filosofie of muziek die niets met voortplanting te maken hebben.

Net zoals bij alle menselijk gedrag speelt er, voor zover ik het zie, steeds in meer of mindere maten een eigenbelang. Dat wil niet zeggen dat je het eigenbelang steeds op de eerste plaats zet. Maar wel dat je de balans, de hoeveelheid van jezelf dat je investeert, in verhouding zet tot wat je ontvangt tot op een hoogte die je minstens aanvaardbaar vind.