Algemeen: Waar repressie begint.
Wettelijk, in België: Bij negationisme en het aanzetten tot geweld.
Persoonlijk: Als het in strijd is met je eigen waarden en normen. Of als je aan zelfcensuur doet, als je context afhankelijk dingen wel of niet gaat zeggen.

Je kan vrije meningsuiting (het vrij uiten van een mening) hebben maar dat betekend niet dat je consequentieloos je mening kan uiten.
Galileo Galilei deed door Copernicus te volgen aan vrije meningsuiting maar werd monddood gemaakt door de heersende klasse, de kerk.
Ook Charles Darwin heeft, als ik me niet vergis, lang geaarzeld vooraleer zijn boek te publiceren.
Een algemeen aanvaarde “waarheid” kan en mag geen grens zijn aan de vrije meningsuiting.
Immers de meerderheid heeft niet altijd gelijk. Vertrouwen hebben in de overheid om te bepalen wat wel en niet toelaatbaar is om te denken en te zeggen is daarom geen goed idee.

In vrije meningsuiting staat mening, een mening is geen feit, geen gegeven, een mening is een standpunt, een oordeel een subjectieve opvatting. Een dergelijke mening mag je hebben en verkondigen. Je mening proberen promoten als waarheid, ze proberen op te leggen aan anderen is geen vrijenmeningsuiting maar nijgt, in extremist, naar indoctrinatie.
Je mening moet je vrij kunnen uiten, een poging tot indoctrinatie of manipulatie moet je niet vrij kunnen uiten. Spijtig genoeg is het onderscheid erg moeilijk te maken.

Vrije meningsuiting lijkt in de groep en de maatschappij meer te betekenen dan de letterlijk betekenis dat je vrij bent om je standpunt te uiten. Tijdens het filosoferen werd aan het begrip een aantal extra facetten toegevoegd waardoor vrije meningsuiting als begrip een andere, bredere lading dekt.

Als afsluiting een bedenking, je mag vrij je mening uiten maar niet opleggen. Wat je toehoorder (of lezer) met jouw mening doet komt toe aan de toehoorder.